Ano na?
Huh? Hmmm... Pano ba? Eto buhay pa din, what I mean is dito pa rin ako nagttrabaho, doing the same things I'm doing before when I thought I was dying...
Bakit?
Di ko rin alam. Siguro kasi naging masaya na,di na kagaya ng dati, di nako lumulutang. And for some weird reason when I was about to quit and compose a resignation letter, napaisip ako, ano na mangyayari? Kaya ko pa ba lumabas araw-araw ng maliwanag sa labas? Kaya ko pa ba magtrabaho sa ospital? Kaya ko bang magtyaga sa mas mababang sahod? Kaya ko na bang umalis sa pilipinas?
(Ang dami namang tanong)
Hindi na. Hindi pa. Hindi ko na kaya yung normal na buhay, ayaw ko na maarawan, ayaw ko na magbyahe ng mainit at siksikan, ayaw ko na makipag-plastikan sa mga taong kailangan kong alagaan, ayaw ko makitang kalahati or mas mababa ang makukuha twing katapusan at hindi ko pa kaya lumayo ng sobra.
Dito na lang muna ako... Masaya,malamig at malapit sa mga taong mahal ko.
No comments:
Post a Comment